کارمندان سیلیکون ولی از شرکتهای بزرگ به Web3 می روند. آینده اینترنت چگونه خواهد بود؟
جولین گیلارد، دیتا ساینتیست سابق در توییتر اسپیس، در توییتی اعلام کرد که غول رسانههای اجتماعی در سیلیکون ولی را ترک میکند تا رئیس بخش دیتا ساینس در پلتفرم وامدهی دیفای Aave شود. او در توییتر گفت که ارزشهای اصلی Web3 تمرکززدایی، نوآوری، انصاف و آزمایش است که بسیار شبیه به احساس اینترنت اولیه است.
در همین حال، دیوید مارکوس، رئیس پروژه ارزهای دیجیتال در فیسبوک (که اکنون به عنوان متا شناخته میشود)، سرمایهگذاری Web3 خود را نیز در اول ژانویه آغاز کرد.
ایوان چنگ، نیز در ماه سپتامبر برای راهاندازی MystyLab متا را ترک کرد. او در حال حاضر روی ساخت زیرساخت بلاکچین تمرکز کرده است و در مصاحبه ای فاش کرد که 80 درصد از کارکنان تیمش از صنعت اینترنت Web2 هستند.
همه اینها ثابت می کند که عصر وب 3 دارد به سراغ ما میآید. در این مقاله به معرفی web3 و مشکلاتی که web3 حل خواهد کرد می پردازیم.
دنیای وب 3
Web3 یک نسخه جدید از اینترنت مبتنی بر فناوری بلاکچین است که با تمرکززدایی و توانمندسازی در هسته آن توسعه یافته است.
در حالی که Web1 یک شبکه تحویل محتوا بود و Web2 اکوسیستم رسانه های اجتماعی را ایجاد کرد، Web3 قصد دارد یک شبکه توزیع شده و غیرمتمرکز باشد.
اگرچه مفهوم Web3 هنوز مبهم است، اکثر مردم حقوق مدیریت و نظارت گستردهتری را تصور میکنند که اعضای جوامع و کاربران توانایی بحث، پیشنهاد، رأی دادن و اجرای تغییرات را دارند.
بلاک چین ریشه در بیتکوین دارد، اولین ارز اصلی که به واسطههای اعتباری متکی نیست، در عوض به یک دفتر کل توزیع شده و غیرمتمرکز اعتماد میکند. این یک مکانیسم اجماع غیرمتمرکز و عاری از نهادهای متمرکز است.
امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) بعنوان پیشگام در لایه کاربردی فناوری بلاکچین گام مهمی در سفر اینترنت به سمت Web3 است. DeFi همچنان بر لایه کاربردی فناوری بلاکچین تسلط دارد. Footprint Analytics هم کل حجم قفل شده (TVL) پروژه های مالی غیرمتمرکز را در سال گذشته محاسبه کرده است که از سال 2020 رشد عظیمی را نشان می دهد.
Web3 به کجا می رود؟
سازمانهای مستقل غیرمتمرکز (DAO) به طور گسترده در پروژههای بلاکچین ، NFT و metaverse استفاده میشوند. مناطق دیگر مانند ذخیره سازی ابری (cloud) نیز شاهد رشد سریعی هستند.
Web3 چه مشکلاتی را حل می کند؟
اینترنت تحت سلطه چند شرکت اینترنتی بزرگ مانند گوگل، یوتیوب و فیسبوک است که از دادههای بزرگ برای توصیه محتوا استفاده میکنند. نارضایتی فزایندهای از نحوه مدیریت حریم خصوصی و آزادی بیان وجود دارد و بسیاری مایل به فرار از اکوسیستم تحت کنترل چند شرکت هستند.
مشکل 1: مسائل مربوط به حریم خصوصی
شرکتهای فناوری، ترابایت دادههای کاربر را جمع آوری میکنند و نگرانیهایی را در مورد امنیت دادهها و حفظ حریم خصوصی شخصی ایجاد میکنند. در نوامبر 2021، نظرسنجی واشنگتن پست نشان داد که 72 درصد از مردم به فیس بوک اعتماد ندارند.
در حال حاضر، دادههای مشابه و سوء استفاده از حریم خصوصی عمدتاً با قوانین دولتی بررسی میشوند، اما اعتماد عمومی به دولت نیز کاهش یافت. یک مدل کاملاً متفاوت میتواند راه حل حفظ حرم خصوصی باشد.
در Web3، افراد از ذخیرهسازی دادههای توزیعشده برای حفظ دادهها و جلوگیری از استفاده از دادههای شخصی توسط سازمانهای متمرکز استفاده می کنند. پروژههایی که در حال حاضر روی این کار کار میکنند شامل پروتکل ذخیرهسازی غیرمتمرکز Arweave و Secret Network هستند که بهطور خاص برای حفظ حریم خصوصی دادهها ساخته شدهاند.
مسئله 2: آزادی بیان
در ژانویه 2021، توییتر حساب دونالد ترامپ را به دلیل تحریک خشونت مسدود کرد، که همچنین منجر به بحث جهانی در مورد آزادی بیان شد.
در قلب این بحث ها این سوال وجود دارد که آیا یک شرکت رسانه اجتماعی حق سانسور گفتار را دارد یا خیر. اما، اگر عصر Web3 فرا برسد، آیا جهان محیط آنلاین آزادتری خواهد داشت؟ با حق حاکمیتی که برای هر کاربر وجود دارد این بسیار امکانپذیر است.
مسیر دشوار Web3
در ماه دسامبر، جک دورسی، بنیانگذار توییتر و مدیرعامل بلاک، توییت کرد که فکر نمیکند مردم بتوانند صاحب Web3 شوند، اما سرمایه میتواند صاحب آن شود.
Web3 به فناوری و سرمایه نیاز دارد و شکل نهایی Web3 به شدت به نگرش فناوری و سرمایه بستگی دارد. علاوه بر این، موانع ورود برای Web3 بسیار بیشتر از Web2 است.
شروع کار با دیفای نسبت به امور مالی سنتی دشوارتر است. استفاده از آن چندان آسان نیست زیرا از فیات و زندگی روزانه ما دور است. مطالعه چندان آسان نیست زیرا سیستم آموزشی و زیرساخت آن چندان کامل نیست.
همین امر در مورد سایر بخشهای لایه کاربرد بلاکچین نیز صادق است. پذیرش پلتفرمها و سیستمهای کاملاً جدید پس از اینکه افراد با شرکتهای فناوری متمرکز سازگار شدند، همیشه زمان میبرد. ظهور عصر Web2 این امکان را فراهم کرد که موانع مشارکت در شبکه کاهش یابد. Web2 به همه اجازه میدهد تا محتوا را در اینترنت به اشتراک بگذارند. بر خلاف شبکه Web2 که در آن موانع به اندازه کافی کم است تا همه بتوانند به آن بپیوندند.، به نظر میرسد که Web3 در حال حاضر از نظر موانع ورود به کار بیشتری نیاز دارد.