فناوری غیرمتمرکز به معضل حریم خصوصی Web3 پایان خواهد داد

در صورت اتخاذ راه‌حل‌های مناسب، مسائل فنی و دشواری‌هایی که بر سر راه حریم خصوصی Web3 هستند، قابل رفع هستند.

اگرچه اینترنت مدرن، ما را به هم متصل می‌کند اما چیزی که نسل های جوان هرگز واقعاً تجربه نکرده‌اند احساس حریم خصوصی واقعی است. حتی نسل‌های قدیمی‌تر فراموش کرده‌اند که زندگی قبل از ردیابی هر فکر و عمل ما چگونه بوده است.

Web3 یک اینترنت باز، غیرقابل اعتماد و بدون مجوز را پیش‌بینی می‌کند که در آن کاربران می‌توانند بدون از دست دادن کنترل مالکیت، حریم خصوصی یا تکیه بر واسطه‌ها با یکدیگر به صورت همتا به همتا تعامل داشته باشند.

در زیربنای این دیدگاه، بلاک‌چین‌ها یکی از مهم‌ترین ابزارها هستند. آنها نیاز به اشخاص ثالث قابل اعتماد را از بین می‌برند و به ایجاد ارتباط مستقیم بین کاربران و ارائه‌دهندگان خدمات، ثبت قوانین همکاری در دفترهای غیرقابل تغییر و حتی ذخیره تعاملات مستقیم بین آنها کمک می‌کنند. بلاک‌چین ها همچنین ساختارها و توازن قدرت در مالکیت داده‌ها را به طور اساسی پیکربندی مجدد می کنند.

تاریخچه اینترنت

با بلاک‌چین، افراد اکنون می‌توانند وب‌سایت‌های متمرکز و واسطه‌های پرهزینه را دور بزنند و به‌طور مستقیم با یکدیگر با رمزگذاری سرتاسری (end-to-end encryption) تعامل داشته باشند. مردم می‌توانند دارایی‌هایی مانند خانه‌ها یا آثار هنری را خریداری کنند، به منابع عمومی دسترسی داشته باشند و در تصمیم‌گیری‌های سطح بالا شرکت کنند. علاوه‌بر‌این، کنترل و مدیریت این‌چنین فرآیندهایی با استفاده از یک پلتفرم غیرمتمرکز که در آن اشخاص ثالث قادر به دسترسی به داده‌ها نیستند، مگر اینکه شرکت‌کنندگان با فعال کردن آن موافقت کنند، بسیار ساده‌تر است.

واقعیت حریم خصوصی بلاک‌چین

در واقعیت، بلاک‌چین‌های امروزی «نام مستعار» هستند، که در آن کاربران با یک رشته حروف عددی از کاراکترها به‌عنوان کلید عمومی شناخته می‌شوند. با این حال، ارتباط بین فعالیت در یک تراکنش و ابرداده اغلب می‌تواند نام مستعار را تضعیف کند. این یکی از مزایای اصلی پیشنهادی بلاک‌چین را بی‌فایده می‌کند و به‌طور‌بالقوه اطلاعات حساس را در اختیار همه شرکت کنندگان در یک شبکه قرار می دهد.

ممکن است ندانیم ساتوشی ناکاموتو کیست، اما می‌توانیم تراکنش‌های مرتبط با آدرس‌های چنین نام‌های مستعاری را ردیابی کنیم. شرکت‌های جرم‌یابی بلاک‌چین، از جمله CipherTrace و Elliptic، به طور منظم از دفتر کل دیجیتال برای ردیابی فعالیت‌های‌مالی در بلاک‌چین استفاده می کنند.

یک موضوع به ظاهر نامرتبط در دنیای در حال رشد بازارهای مبتنی بر بلاک‌چین، جایی که معاملات انجام می‌شود وجود دارد و آن قابل‌رویت بودن معاملاتی است که در بلاک‌چین انجام می‌شود و این امتیازی برای ماینرها محسوب می‌شود که در رقابت‌ها پیشرو باشند.

در نگاه اول این ربطی به حریم خصوصی ندارد اما این نوع حمله، زمانی اتفاق می‌افتد که یک ماینر بتواند تراکنش‌های متن ساده ارسال‌شده در زنجیره را بخواند و تراکنش‌های خود را جلوتر از کاربران وارد کند و بهترین معاملات را دریافت کند و ما را با معاملات با ارزش کمتر رها می‌کنند. مقدار حداکثر قابل استخراج (MEV) به مقدار ارزشی اشاره دارد که ماینرها بخاطر پیشرو بودن می‌توانند از سیستم خارج کنند. MEV ارزشی است که اگر ماینرها دریافت نکنند کاربران می‌توانند دریافت کنند.

از ژانویه 2020، ماینرها صدها میلیون دلار ارزش از کاربران اتریوم استخراج کرده‌اند. واضح است که این یک مشکل واقعی است که صنعت باید به آن رسیدگی کند.

این سوال پیش می‌آید: لایه‌های بلاک‌چین که حریم خصوصی واقعی را ارائه می‌کنند کجا هستند؟

درحال‌حاضر اجرای حریم خصوصی در اولویت قرار ندارد. در عوض، جامعه بلاک‌چین اولویت‌های دیگری از قبیل پرداختن به چالش های مقیاس‌پذیری، سرعت و هزینه که مانع از پذیرش انبوه بلاک‌چین هستند را انتخاب کرد.

راه حل برای حفظ حریم خصوصی Web3 در حال حاضر وجود دارد

البته این یک سهل انگاری عمدی نیست. دلیل فنی موجب می‌ًشوند که امروزه برنامه‌های کاربردی وب قادر به اجرای معماری‌های بلاک‌چین موجود نیستند. از آنجایی که همه شرکت‌کنندگان در حال حاضر مجبور هستند همه تراکنش‌ها را مجدداً اجرا کنند تا وضعیت دفتر کل خود را تأیید کنند، هر سرویس در یک بلاک‌چین عملاً یک منبع محاسباتی واحد، محدود و جهانی را به اشتراک می‌گذارد.

دلیل دیگری که حفظ حریم خصوصی در اولویت قرار نگرفته است این است که تضمین آن بسیار سخت است. از لحاظ تاریخی، ابزارهای حفظ حریم خصوصی کند و ناکارآمد بوده اند و مقیاس پذیرتر کردن آنها کار سختی است. اما فقط به این دلیل که اجرای حریم خصوصی سخت است به این معنی نیست که نباید در اولویت باشد.

اولین قدم، ساده تر کردن حریم خصوصی برای کاربر است. دستیابی به حریم خصوصی در کریپتو نباید به راه‌حل‌های سخت، ابزارهای مبهم یا تخصص عمیق رمزنگاری پیچیده نیاز داشته باشد. شبکه‌های بلاک‌چین، از جمله پلتفرم‌های قرارداد هوشمند، باید از حریم خصوصی اختیاری پشتیبانی کنند که به آسانی کلیک کردن روی یک دکمه کار می‌کند.

اثبات‌های دانش صفر (ZKP) و محاسبات چند جانبه ایمن (sMPC) دو فناوری هستند که می‌توانند نحوه درک ما از حریم خصوصی اینترنت را متحول کنند و به ما کمک کنند کنترل شخصیت‌هایی را که آنلاین ایجاد می‌کنیم، دوباره به دست آوریم.

هر دو راه حل به اینترنت اجازه می‌دهد تا به مکانی تبدیل شود که داده‌های حساس ما تنها با تأیید ما منتشر می‌شود. با این حال، هر راه حل دارای معایب خاص خود است.

پیچیدگی ها در حریم خصوصی بلاک‌چین

در حالی که ZKP ها امکان انتقال اولیه را فراهم می کنند، تعاملات چند کاربره را مجاز نمی دانند. و در حالی که sMPC به چندین کاربر اجازه می دهد، اما به تنهایی می تواند بسیار کند باشد. پاسخ واضح این است که این دو فناوری را با هم ترکیب کنیم تا مشکلات را از بین ببریم و یک چارچوب سریع، امن و بسیار خصوصی ایجاد کنیم که از طریق آن پروژه‌های Web3 را مرحله‌بندی کنیم.

شاید راه درست برای نگاه کردن به حریم خصوصی وب امروز این باشد که ما در نهایت در پایان یک هرج و مرج عظیم هستیم. هدف، ایجاد شکل بهتری از حریم خصوصی است که در آن کاربر کنترل را در دست دارد. اما مسائل دیگر از قبیل مقیاس پذیری، سرعت و هزینه انرژی و سرمایه کمی برای حریم خصوصی باقی گذاشته‌است.

منبع